Deze website maakt gebruik van cookies om de website te verbeteren: om basisinstellingen te onthouden en om pagina's te delen via social media. U kunt het gebruik van cookies door onze website zelf beheren. Als u gebruik wilt maken van alle functionaliteiten op deze website, klik dan hieronder op Accepteren.
Met behulp van de onderstaande instellingen kunt u een keuze maken uit de cookies die u wilt accepteren. Het niet accepteren van cookies zal resulteren in een beperkte functionaliteit binnen de website.
Als, na een koude
periode, eind mei en begin juni verrassend warm worden de jongen van de
aanwezige fauna geboren: hazen, konijnen, reëen, weidevogels etc. Maar het is
ook de tijd, dat het gras stevig is gegroeid en de boeren gaan maaien.
Elk jaar in mei worden circa 30.000 reekalveren geboren die een veilig heen komen zoeken in de ruigten in hun leefgebied. Dat doen ze het liefst in de
beschutting van een bosrand, maar als het droog is, ook graag in het lange
gras. Helaas is dat voor hen levensgevaarlijk wanneer het gras gemaaid wordt.
De jongen zijn zich niet bewust van het gevaar dat er aan komt. Ze liggen
enigszins beschut in het lange gras. Dat blijft soms zo tot eind juni het gras
gehooid moet worden. Veel van hun omgeving hebben ze al in
enkele uren als veilig ervaren. Bij het gevaar dat zij tot dan kenden
hebben ze zich leren drukken, Want echt vluchten kunnen ze nog niet. De
jonge dieren zijn daardoor kwetsbaar voor de niets ziende machines.
Vreemd maken perceel.
Voorkom slachtoffers bij het maaien van
lang gras en ruigten door de middag/ avond voor het maaien het perceel
onaantrekkelijk (vreemd) te maken.
De reegeit zal namelijk de
reekalveren niet snel in een gebied laten waar zij zelf nerveus wordt
van de nieuwe indrukken die zij opdoet.
U kunt van deze kennis gebruik maken en zorgen dat de reegeit en de
reekalveren het te maaien weiland niet meer aantrekkelijk vinden. U kunt
bijvoorbeeld vreemd uitziende, bewegende, ruikende en klinkende
voorwerpen in het perceel ophangen zoals papieren of plastic zakken. Deze
fladderzakken dienen enige stevigheid te hebben en op de kop te worden
opgehangen zodat zij goed door de wind worden bewogen. Prachtige reclame
objecten trouwens.
Als je dat de avond voor het maaien doet zullen de reekalveren het
weiland voordat begonnen wordt met maaien, verlaten. En liever teruggaan
naar waar ze zich nog veiliger wanen, onder een braamstruik, in de hei
of andere vertrouwde ruigte. De afstand tussen de zakken is circa 25 meter uit elkaar en bij voorkeur
circa 15 meter uit de perceelrand in het perceel. Helaas hebben we nog
niet iets gevonden om de fladderzakken efficient te plaatsen en,
belangrijker nog, weer op te halen.
Een andere optie is het perceel de middag/avond voor het maaien uit te drijven met drijvers en goede honden. De gevonden jongen worden met behulp van gras in de ruigte naast het perceel gelegd. Beiden zijn dit echter arbeidsintensieve oplossingen.
Aanpassen maaimethode.
Een effectievere methode is het in overleg met het loonbedrijf aanpassen van de maaimethoden. In plaats van het gebruikelijke van buiten naar binnen maaien, wordt het perceel van binnen naar buiten gemaaid:
Ga naar het midden van het perceel en maai het middenstuk.
Keer de machine om
Maai van binnen naar buiten met wildredders op de maaier
Maai tenslotte de randen en de overhoeken.
Dus nadrukkelijk nooit meer van buiten naar binnen maaien, waarbij de fauna naar het midden van het perceel worden gedreven en worden "opgesloten".
De vereniging Het Reewild voert een landelijke campagne om deze maaimethode onder de aandacht van de loonbedrijven te brengen en de loonwerkers en agrariers te bewegen over te stappen op deze nieuwe methode. Een methoden, die weliswaar ietsje duurder is, maar veel effectiever in de bescherming van de fauna en het wild. Bij de vereniging Reewild zijn geplastificeerde instructiekaarten voor de medewerkers verkrijgbaar.
De moderne mens gebruikt veel vers verpakt voedsel en drank. Deze verpakkings-materialen komen te vaak terecht in de natuur: achtergelaten door de achteloze recreant. Vaak is deze vervuiling niet echt goed zichtbaar, maar de jaarlijkse schoonmaakdagen van natuurverenigingen en WBE's leveren afgrijselijk grote hoeveelheden zwerfvuil op. Echter al deze inspanningen zijn helaas niet afdoende: heel veel plastics en andere materialen blijven in de natuur achter en vinden uiteindelijk hun weg naar de maag van vogels en fauna. De amerikaanse kunstenaar Chris Jordan heeft deze problematiek op het eiland Midway schitterend in beeld gebracht met een korte film. Doelstelling is de moderne mens bewust te maken van hun gedrag en verantwoordelijkheid. Gelukkig kunnen we tegenwoordig plastic gescheiden van het overige vuil inleveren. Doe mee: lever ook uw plastic afval gescheiden in en bescherm daarmee ook de natuur.
Deze film bevat schokkende beelden van de grote albatros en hun jongen op het eiland Midway, het eindpunt van het hier in Europa en Amerika in de natuur achtergelaten zwerfvuil.
Bron: http://vimeo.com/25563376 Auteur: Chris Jordan (Seattle)
Elk jaar in mei worden circa 30.000 reekalveren geboren die een veilig heen komen zoeken in de ruigten in hun leefgebied. Dat doen ze het liefst in de
beschutting van een bosrand, maar als het droog is, ook graag in het lange
gras. Helaas is dat voor hen levensgevaarlijk wanneer het gras gemaaid wordt.
